Fullur haus af heyi.

  Válynd veður, stress og vesen með

  "dassi" af ellihrumleika hafa

  leikið húsfreyju grátt undanfarið.

  Í  kjölfarið hafa hreiðrað um sig í koki húsfreyju

  heilu andsk...hersveitirnar af "kitlvírusum",

  sem helst vilja halda "heræfingar" þá degi tekur

  að halla og húsfreyja vill svífa inn í draumalandið

  og dvelja þar við gott yfirlæti næturlangt.

  Brjálast þá allt í hálsi húsfreyju, og sér hún fyrir sér

  heilu herdeildarnar af vírusum hlaupa í röðum og

  kyrjandi:

  "Eigum við að dansa tvist,

  en gera húsfreyju óða fyrst,

  svo hósti hún og hósti í nótt,

  og taki að endingu banasótt". (Undir amerískum æfingahertakt.)

  Andskotinn í grásúrri mysu....hóst...hóst...hóst!

  Hrifning húsfreyju á hústökuliði þessu í hennar

  yndislega "Hálsakoti" er í lágmarki, svo ekki

  verði fastar að orði kveðið.

  Reynir reglulega að "eitra" fyrir vírusapakki þessu

  með hóstasaft, hunangstei, hálstöflum og heitum böðum.

  En skrattans hóstaherliðið virðist vera seigara en bæði

  fjandinn sjálfur og amma hans til samans.

  Gefa "eiturbyrlandi húsfreyju" langt nef, og flissa

  að tilburðum hennar.

  Húsfreyja er að verða mát.

    Oftast svellin örlaga

    illum skellum valda.

    Fyrir brellum freistinga

    fáir velli halda.

 

    Við skulum láta lán og þraut

    lífsins glímu herða.

    Ýmsir mát á ævibraut

    alla tíma verða.

                             Herdís Andrésdóttir.

 

  Síðan hafði húsfreyja hugsað sér að bregða sér

  af bæ um helgina.

  Vísitera systur í Þorlákshöfn...eða jafnvel líta augum

  húsdýrin niður í Laugardal með 9 ára djásninu.

  En þá er bara allt í einu brostinn á hávetur,

  eftir myljandi fína vortíð í desember og janúar.

  Liggur við að það eitt að viðra köttinn úti á sólpalli,

  verði húsfreyju að fjörtjóni....hóst...hóst....hóst!

  Enda er sólpallurinn enginn andsk.... "sólpallur" síðustu

  daga, heldur "snjópallur", sem Olympíufólk í Kanada

  yrði stolt að hafa fyrir stökkpall, þá því dettur í hug

  að "skíðastökk" sé gáfulegt til íþrótta.

  Jamm.

  Húsfreyja er SÚR.

  Gallsúr!

    Skýin grá með gretta brána

    gegnum skjáinn sé ég minn.

    Blómin dáin. Himninum háa

    horfinn blái liturinn.

                                          Herdís Andrésdóttir.

 

  Ætlaði svo húsfreyja að ergja sig í framhaldi af

  þessu yfir Kanaríeyjaförum sem sætu berir

  á suðrænni strönd með bland í brúsa...og

  hóstalausir og "kyrjandi vírusalausir".

  En þá sá hún að "fárviðri" er nýlega gengið

  yfir þær sælu eyjar Kanaríbúa...með að minnsta

  kost 30 metrum á sekúndu og ENGU tjóni...svo hún

  hætti við hið snarasta.

  Vesalings fólkið þar syðra, að lenda í mergjuðum

  stormi og "fárviðri".

  Kemst ekki einu sinni á "Mannabar" til að svala

  sárasta þorstanum...snökt....snýt....hóst!

  Það er eitthvað annað en við hér uppi á litla Fróni,

  sem "mokum okkur" út á hverjum morgni,

  og förum allra okkar ferð frjáls og ..ummm...hóstandi,

  á "nelgdum og keðjum" í skafrenningi og ofankomu....

  Það eru einungis smá skakkaföll hjá skíðafólki hér sunnan

  heiða, sem búið er að bíða eftir snjó í ALLAN vetur,

  og þegar loksins kom nóg af honum,

  er ÓFÆRT í Bláfjöllum.

  Jamm.

  Húsfreyja er að sjá það æ betur, eftir því sem

  líður á pistil þennan, að hún hefur það í raun bísna gott.

  Og ætti ekki að vera að væla undan smávægilegum

  "vírusaheræfingum" í koki sínu....hóst...hóst.

  Hefur líka tröllatrú á alveg nýrri uppskrift að

  "hálsvírusaeitri" sem hún ætlar að reyna í kvöld...hehe..hóst!

  Þeir "sönglöðu, kyrjandi vírusasvín" fá sko að kenna á því....

 

    Þó við kvíðum kuldatíðum,

    kafaldshríð og lágri sól.

    Við skulum bíða, vorið blíða

    vermir hlíð og dal og hól.

                                   Herdís Andrésdóttir.

  Góðar og ánægjulegar vetrar...hóst..hóst...stundir.

 

 

 

 

Hálka og éljagangur á Sandskeiði