Hryssingslegur febrśarmorgun- ljóšręnar pęlingar.

main.php?g2_view=core  Hśsfreyja var įrrisul žrįtt fyrir

  frķdag.

  Kom 9 įra djįsninu ķ skóla,

  smellti sjįlfri sér ķ stóržvott ķ baškarinu,

  og žvoši af sér įhyggjur og stress gęrdagsins.

  Einn hįaldrašur öšlingur hafši loksins fengiš

  farsešilinn sinn ķ "Sumarlandiš" um nóttina, svo

  aš ķ nógu var aš snśast hjį hśsfreyju ķ vinnunni.

  Sį gamli hafši fengiš prest til sķn daginn įšur,

  til aš reka endahnśtinn į jaršarfarartilhögun sķna,

  žrįtt fyrir aš hann vęri alls ekki fįrveikur, ašeins meš kvef.

  Hśsfreyja hafši žį žau orš viš öldung, aš hann vęri svo hress,

  aš varla fęri hann aš yfirgefa hana.

  Henni žętti svo notalegt aš hafa hann į deild sinni.

  En gamli viršist hafa vitaš lengra nefi sķnu,

  ķ fyrradag, og svaraši aš bragši:

  "Sigrķšur mķn, enginn getur lifaš aš eilķfu".

  Og viti menn.

  Nęsta morgun var hann allur.

 

  Ęfina teygir enginn par

  allt helveginn skundar,

  kóngar deyja og kotungar,

  kattagrey og hundar.

                                     Eyjólfur Stefįnsson Ytribrekkum.

 

  Svo hśsfreyja mįtti kalla til lękna,

  kalla til ęttingja,

  kalla til djįkna

  og sķšast en ekki sķst "śtskrifa" sinn elskulega

  öldung.

  Hans veršur sįrt saknaš į deildinni, enda

  öšlingur mesti.

  Hśsfreyja svo nżkomin frį sķnum sjśkražjįlfara.

  Fékk nudd og höfušhnykkingar...mesta furša aš haus hennar

  hangir enn žį fastur viš bśk.

  Allt ķ hnśtum, bólgum og verkjum frį heršum upp ķ hnakka.

  En hśsfreyja skrapp svo ķ fjöruna eftir hnykkina.

  Žar arfareišir og sįrir ęšarfuglar sem "śušu" og pśušu

  į hśsfreyju, fyrir žaš aš męta "braušlaus" į svęšišW00t.

  En vešriš var frķskandi og sjįvarorkan góš.

 

  Vešriš er hvorki vont né gott,

  varla kalt og ekki heitt.

  Žaš er hvorki žurrt né vott.

  Žaš er svosem ekki neitt.

                              Jónas Hallgrķmsson.

 

  Hśsfreyja kķkti svo ašeins yfir fréttir er heim kom.

  Heldur var žaš allt dapurlegt.

  Fiskveišimįlin:

 

  Žaš er ekki žorsk aš fį

  śr žessum firši.

  Žurru landi eru į

  og einskis virši.

                    Pįll Ólafsson.

 

  Svo voru žaš kreppan, kerlingarfįlan hśn Ķsbjörg og

  stjórnmįlažrasiš:

 

  Satt og logiš sitt er hvaš,

  sönnu er best aš trśa.

  En hvernig į aš žekkja žaš

  žegar flestir ljśga?

                        Pįll Ólafsson.

 

  Svo var sitt af hverju um konuskort ķ fréttamennsku,

  ömurleg frétt um 16 įra stślku sem var grafin

  lifandi ķ Tyrklandi og ķslensku mešferšarheimili lokaš

  vegna kynferšisbrota į stślkum:

 

   Heimskra manna hįttur er

  aš hęša konur ķ oršum,

  śtaf žeim žó allir vér

  erum komnir foršum.

                               Jón Bjarnason Presthólum.

 

  Er svo į noršurleiš, hśsfreyja, meš sķna litlu

  fjölskyldu.

  Kķkt skal ķ vķsiteringu til tengdó yfir helgina.

  Kötturinn finnur żmislegt į sér, og er komin

  ķ felur undir sófa.

  Veršur sś ferfętta dregin undan honum af hörku og

  miskunarleysi rétt fyrir brottför, žvķ 9 įra djįsniš

  hreyfir sig ekki af bę nema kattarrófan fylgi meš -DĘS-.

  Góšar stundir og eigiš öll ljśfa og góša helgi.

 

 


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband