5.2.2010 | 12:09
Hryssingslegur febrśarmorgun- ljóšręnar pęlingar.
Hśsfreyja var įrrisul žrįtt fyrir
frķdag.
Kom 9 įra djįsninu ķ skóla,
smellti sjįlfri sér ķ stóržvott ķ baškarinu,
og žvoši af sér įhyggjur og stress gęrdagsins.
Einn hįaldrašur öšlingur hafši loksins fengiš
farsešilinn sinn ķ "Sumarlandiš" um nóttina, svo
aš ķ nógu var aš snśast hjį hśsfreyju ķ vinnunni.
Sį gamli hafši fengiš prest til sķn daginn įšur,
til aš reka endahnśtinn į jaršarfarartilhögun sķna,
žrįtt fyrir aš hann vęri alls ekki fįrveikur, ašeins meš kvef.
Hśsfreyja hafši žį žau orš viš öldung, aš hann vęri svo hress,
aš varla fęri hann aš yfirgefa hana.
Henni žętti svo notalegt aš hafa hann į deild sinni.
En gamli viršist hafa vitaš lengra nefi sķnu,
ķ fyrradag, og svaraši aš bragši:
"Sigrķšur mķn, enginn getur lifaš aš eilķfu".
Og viti menn.
Nęsta morgun var hann allur.
Ęfina teygir enginn par
allt helveginn skundar,
kóngar deyja og kotungar,
kattagrey og hundar.
Eyjólfur Stefįnsson Ytribrekkum.
Svo hśsfreyja mįtti kalla til lękna,
kalla til ęttingja,
kalla til djįkna
og sķšast en ekki sķst "śtskrifa" sinn elskulega
öldung.
Hans veršur sįrt saknaš į deildinni, enda
öšlingur mesti.
Hśsfreyja svo nżkomin frį sķnum sjśkražjįlfara.
Fékk nudd og höfušhnykkingar...mesta furša aš haus hennar
hangir enn žį fastur viš bśk.
Allt ķ hnśtum, bólgum og verkjum frį heršum upp ķ hnakka.
En hśsfreyja skrapp svo ķ fjöruna eftir hnykkina.
Žar arfareišir og sįrir ęšarfuglar sem "śušu" og pśušu
į hśsfreyju, fyrir žaš aš męta "braušlaus" į svęšiš.
En vešriš var frķskandi og sjįvarorkan góš.
Vešriš er hvorki vont né gott,
varla kalt og ekki heitt.
Žaš er hvorki žurrt né vott.
Žaš er svosem ekki neitt.
Jónas Hallgrķmsson.
Hśsfreyja kķkti svo ašeins yfir fréttir er heim kom.
Heldur var žaš allt dapurlegt.
Fiskveišimįlin:
Žaš er ekki žorsk aš fį
śr žessum firši.
Žurru landi eru į
og einskis virši.
Pįll Ólafsson.
Svo voru žaš kreppan, kerlingarfįlan hśn Ķsbjörg og
stjórnmįlažrasiš:
Satt og logiš sitt er hvaš,
sönnu er best aš trśa.
En hvernig į aš žekkja žaš
žegar flestir ljśga?
Pįll Ólafsson.
Svo var sitt af hverju um konuskort ķ fréttamennsku,
ömurleg frétt um 16 įra stślku sem var grafin
lifandi ķ Tyrklandi og ķslensku mešferšarheimili lokaš
vegna kynferšisbrota į stślkum:
Heimskra manna hįttur er
aš hęša konur ķ oršum,
śtaf žeim žó allir vér
erum komnir foršum.
Jón Bjarnason Presthólum.
Er svo į noršurleiš, hśsfreyja, meš sķna litlu
fjölskyldu.
Kķkt skal ķ vķsiteringu til tengdó yfir helgina.
Kötturinn finnur żmislegt į sér, og er komin
ķ felur undir sófa.
Veršur sś ferfętta dregin undan honum af hörku og
miskunarleysi rétt fyrir brottför, žvķ 9 įra djįsniš
hreyfir sig ekki af bę nema kattarrófan fylgi meš -DĘS-.
Góšar stundir og eigiš öll ljśfa og góša helgi.
Bęta viš athugasemd [Innskrįning]
Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.