Víst er það mál að yrkja....

  ..mamma, níu ára djásninu var mikið

  niðri fyrir.

  "Prófa ÞÚ bara sjálf"!

  "Sko, svona var okkur kennt, með

  upphafsstafi, og óþarfi að láta allt ríma....

  en mátt alveg láta ríma ef þú getur"!

  Húsfreyja hnyklaði brýr.

  Nú hafði hún kannski tekið heldur stórt upp í sig,

  þegar hún sagði dótturinni að það að yrkja

  ljóð væri "ekkert mál"!

  Jæja, gat altént látið á þetta reyna fyrst,

  rím, stuðlar og höfuðstaðir voru ekki

  aðalatriði.....alla vega ekki í níu ára bekk.

  Djásnið hafði krosslagt arma, horfði

  þungbrýn og ábúðamikil á húsfreyju og beið.

    Vorið er komið,

    orðið svo hlýtt og

    rauðbrystingur syngur blítt.

 

    Það kom í morgun klukkan átta,

    en mannfólkið svaf á sín grænu eyru,

    næstum fast í þungum svefndróma,

    uns kría í brjáluðu skapi fyrir utan glugga

    ræskti sig og gargaði: KRÍ!

 

    Svefndrukkið fólk tíndi á sig spjarir,

    inniskó og sokka.

    Gekk síðan glatt út í geggjað vorið.

  

  "Sko", sagði húsfreyja rígmontin.

  "Hrrrrmmmph, það er svo erfitt að semja ljóð

  um vorið, ef maður er krakki, mamma", djásnið

  ekki sannfært.

  Vesen.

  Húsfreyja varð hugsi, en lét svo flakka.

 

    Nammið búið.

    Ekki verður aftur snúið

    með sælgætisátið í gær.

    Nú verður út í búð aftur flúið,

    bland í poka,

    bland í poka!

    Má ekki loka

    versluninni einu á staðnum

    á laugardegi.

 

  Þetta leist djásninu mun betur á og settist niður við að yrkja:

 

    Nammið er búið.

    Alltaf klárast það.

    Mig langar í nammi,

    mikið nammi!

    Yndislegt nammi.    

 

  "Sagði ég ekki" húsfreyja var ánægð með sitt

  níu ára djásn, þótt ekki hafi henni þótt sinn

  skáldskapur glæsilegur og hugsaði með sér

  að hún hlyti að geta betur.

 

    Í litunum býr ljósið.

    Bjart.

    Einstakt.

    Umvefjandi.

    Fullt af litum gleði,

    kærleika,

    sálarþroska.

    En þá svartur?

    Í honum býr sorgin.

    Sorgin dökka.

    Sorgin mjúka.

    Sorgin sem þroskar mannsálina,

    og gefur styrk.

    Svartur er líka góður litur.

 

  Húsfreyja verður víst að viðurkenna,

  að það er töluvert ERFIÐARA að yrkja

  ljóð, en hún taldi sjálf.

  Verður víst seint talin ljóðskáld.

  En máske leirskáld?

 

    Kannski maður fljúgi

    suður með sjó.

    Tali við steinana

    í fjörunum við vitana.

    Svekki síðan útverði kríanna.

    Krí, krí, krí!

    Veifandi höndum,

    veifandi vængjum.

    Mikið djöfull vantar mig nýja gönguskó.

 

  Jamm!

  Bullandi leirskáld í síðatómískum stíl.

  Skáldatilraunum húsfreyju lokið.

  Djásnið þarf í kompjúterinn.

  Njótið kvöldsins.

  Góðar stundir.