Bara gæsahúð.

BIKARINN

 

   

 

 

 

 

 

   

    

 Einn sit ég yfir drykkju

    aftaninn veturlangan,

    ilmar af gullnu glasi

    gamalla blóma angan.

 

    Gleði, sem löngu er liðin,

    lifnar í sálu minni,

    sorg, sem var gleymd og grafin,

    grætur í annað sinni.

 

    Bak við mig bíður dauðinn,

    ber hann í hendi styrkri

    hyldjúpan næturhimin

    helltan fullan af myrkri.

 

                                   Jóhann Sigurjónsson.

 

  Þetta ljóð Jóhanns er eitt af eftirlætis ljóðum húsfreyju.

  Sterkt.

  Tregafullt og þrungið sterkum tilfinningum.

  Gerist vart flottara.

  Vildi leyfa ykkur að njóta, húsfreyja.

  Góðar stundir.