Eignarlaust froðufyrirtæki!

  Piff!  Paff!

  Bara hvarf sisona.

  Svo segir Guðmundur Kristjánsson forststjóri Brims

  og eigandi hins gjaldþrota Hafnarhóls.

  Níu komma fjórir milljarðar horfnir Landsbanka landsmanna þar með,

  og skuldin sú færist yfir á breiða bakið almúgamannsins SJÁLFKRAFA!

  Það segir sig sjálft.

  Hefur hvort eð er ekkert við aura að gera sá með breiða bakið.

  Súrefni, vatn og brauð er kappnóg í svoleiðis lýð.

  En það er verra með vesalings forstjóra Brims.

  Aumingja forstjórinn.

  Þarna var hann í rífandi bíssness með "froðu",

  daginn út og daginn inn.

  Keypti froðu grimmt og lánaði froðu enn grimmar,

  og svo bara PÚFF!

  Núll og nix!

  Nada!

  Ingenting!

  Froðan bara hvarf!

  Og nú kemst ekki sá armi forstjóri í "froðubað" um jólin,

  sei, sei nei!

  Verður að láta sér skitin "froðulaus"

  forstjóralaun duga.

  Ó, vei.

  Hætta jafnvel við heimsreisuna í desember og láta sér

  duga tveggja vikna ferð til Miðjarðarhafsins að

  versla jólagjafir og kost fyrir hátíðarnar......eða hvað?

  Jamm, það eru ill örlög að tapa svona í "froðuviðskiptum",

  og ekki einu sinni hægt að fá Elton John til að skreppa

  í eitt lítið sætt jólapartý hér uppi á litla Fróni,

  að syngja angurvær jólalög og dapra "froðuhvarfssöngva".

  SNÝÝÝT!

  Húsfreyju klökknar af sárum sting í peningapyngju sinni,

  og heykist í breiða bakinu sínu, af sorg yfir aumum og

  vesölum forstjórum, sem gráta froðu sína og "froðupeninga"!

  Það var og.

  Góðar stundir og megi öll ykkar jólaböð vera ilmandi af hvítri hreinni "sápufroðu".

„Svo hvarf bara froðan“