Öðlingar!

  Á bernskuárum húsfreyju í

  Eyjum, bjó ætíð nokkur fjöldi

  Færeyinga í bænum.

  Þeir komu fyrst til Eyja til þess eins

  að vinna eina vertíð, en féllu svo fyrir

  gullfallegum Eyjameyjum og ílentust.

  Pabbi heitinn vann með allmörgum

  Færeyingnum og það voru sko menn með

  hjörtu af skíra gulli og sem geisluðu af

  einskærri manngæsku.

  Eða það sagði faðir húsfreyju ætíð.

  Gátu dottið hressilega í það, og slegist

  á böllum, en mættu svo bljúgir og iðrandi

  daginn eftir með fullan bréfpoka af ávöxtum

  til þeirra, sem verst höfðu fengið að kenna á

  hnúum þeirra.

  En pabbi hafði stundum þann starfa sem ungur

  maður að aðstoða við dyravörslu á Týrsböllum,

  og varð stundum fyrir höggum, þegar hann var að

  skilja á milli í slagsmálum.

  Og alltaf voru það Færeyingarnir sem urðu alveg

  miður sín, ef pabbi fékk högg frá þeim, og ætíð

  var mætt með glaðning og innilegar afsökunarbeiðnir

  til hans daginn eftir.

  Pabba þótti vænt um þetta, og mat þá færeysku

  mikils.

  Voru einnig atorkumiklir og duglegir í vinnu, og gott

  að hafa þá er mikið reið á.

  Þá þrærnar hans Einars Sigurðssonar "ríka"

  voru steyptar út í sjó, var það pabbi og

  tveir Færeyingar sem tóku það að sér

  að "kafa" í öllum veðrum að sumarlagi,

  niður á nokkurra metra dýpi og steypa

  undirstöður og gólf þrónna.

  "Heitir" blautbúningar ekki til í Eyjunum

  á þessum árum, og menn gátu aðeins verið

  stutta stund í einu í kafi vegna kulda sjávars.

  En þetta gekk, og Einar ríki fékk þessar fínu

  þrær.

  Kafararnir fengu hins vegar "bónus" frá þeim

  ríka, og kom málverk eftir Engilbert listmálara

  í pabba hlut.  Hangir enn upp á vegg heima

  í stofu hjá móður húsfreyju.

  Húsfreyja er ekki hissa á stuðningi þessum

  frá færeysku þjóðinni við okkur Frónbúana.

  Þetta eru og verða bestu frændur okkar af

  norrænu kyni og eru hinir mestu öðlingar

  allra tíma....þó þetta sé bara lán.

Færeyingar vilja lána Íslandi