Sigríður Sigurðardóttir

25.8.2007 | 13:53

Hjartanlegt mál.

Það gladdi óneitanlega litla hjartað miit, að ég er búin að vernda hjartað í karlinum mínum síðastliðin 10 ár

. Og bara með því að koma glöð og ánægð heim úr vinnunni. Mikið rosalega er hann heppinn, að ég menntaði mig, en fór ekki í alleiðinlegasta starf sem ég þekki. Þ.e færibandavinnuna í frystihúsinu. Næsta víst að hann væri búin að fá kransæðaþrengsl og 4 æða hjartasjúkdóm, með einni mergjaðri kransæðastíflu fyrir löngu, hefði ég valið það starfið

. Og mikið assgoti var gott að fá staðfestingu á því, að rífa kjaft á móti fullum hálsi, er allra meina bót fyrir konur. Væri annars í djúpum skít, ef því væri öfugt farið

. Tók upp á þessu upp úr þrítugsaldrinum, þegar mesta "bernskufeimnin" var runnin af mér, og mér fannst nóg um frekju og yfirgang annarra í kringum mig. Flestir ættingjar, vinir, kunningjar og samstarfsfólk mitt fékk nánast slag, þegar ég hóf upp raust mína. Hef ekki látið af þessu síðan. Því þetta svínvirkar. Allavega segir mogginn það. Fyrir utan hvað manni líður svo miklu betur að geta látið ljós sitt skína, og ekki kyngja alltaf hverju sem er. Verð líklega allra kerlinga elst með þessu áframhaldi