Að lokum sigursæl þjóð.

  Margt hefur verið misjafnt sagt um "heilaga" Jóhönnu og

  ríkisstjórn hennar, en það má hún eiga að hún hefur róið

  "lífróður" til þess að bjarga því sem bjargað varð í hruninu.

  Og þó húsfreyju sem öðrum Frónbúum gangi illa að finna

  "skjaldborgina" heimilanna, þá viðurkennir húsfreyja fúslega,

  að hún hefur það yfirleitt  þolanlegt og svo bara nokkuð ágætt af og til. 

  Á nóg að bíta og brenna, þó lífið hafi verið bæði auðveldara

  og fjárhagslega tryggara fyrir hrun.

  Hefur þjappað þjóðinni saman, að lenda í þessum hremmingum.

  Við styðjum við bakið á þeim sem minna mega sín, eftir sem áður...

  skiptir engu þó fjárhagurinn sé almennt bágari.

  Mottó húsfreyju er: "Ég er jafndauð fjárhagslega, þó ég

  gefi einhverjar 10- 15.000 krónur í hjálparsamtök eða líknarfélög

  tvisvar eða þrisvar yfir árið".

  Húsfreyja telur næsta víst að hennar ágæta frónverska þjóð

  muni lifa hrunið og kreppuna af, líkt og flestar aðrar hremmingar sem

  á hana hafa skollið.

  Við höfum lag á því að sigrast á flestum okkar erfiðu áskorunum með

  seiglunni, fúllyndinu, kaldhæðninni, samstöðunni og lífsgleðinni.

  Stundum detta ríkisstjórnir okkar niður á snjallar lausnir,

  og síðan rata þær einnig í tómar ógöngur, spillingarsukk og svínarí.

  Og þegar illa fer er velferðarsamfélagið okkar skorið niður....og skorið niður.

  Hagur okkar versnar um tíma og þjónustunni hrakar.

  Við erum þessu alvön.

  Spýtum í lófana.

  Borgum brúsann.

  Bölvum helvísku skítapakkinu á Alþingi.

  Hötum fjórflokkana.

  Erum brjáluð út í gjörspillt bankakerfið og stjóra þess með einhverja

  djö.... verðtryggingu á lánum, sem hvergi þekkist á nokkrum stað

  á jarðarkringlunni nema hér.

  Sendum fégráðugum og spilltum pappírssnepla-víkingum tóninn-

  glataður orðstýr þeirra vinnst ekki aftur.

  Og við lifum AF.

  Sigurinn er okkar, því við erum kjarni þjóðarinnar, ísinn og eldurinn,

  hugarorkan og framkvæmdaraflið.

  Góðar stundir.