Hliðar saman hliðar...

  .. og Gunnar víkur til hliðar.

  Hvort hann stígur til hliðar er svo annað mál ( ensk. step aside).

  Getur máske spígsporað svolítið um, sé hann

  ekki í önnum í Krossinum allan jólamánuðinn og

  gefið sér tíma til að stíga dans við sína ektaspúsu.

  En húsfreyja telur þetta góða ákvörðun hjá Gunnari,

  enda Gunnar snjall maður og virðist skilja alvöru málsins.

  Gerir hárrétt hér, að víkja á meðan úr kærumálum þessum

  leysist, svo ekki falli rýrð á starfsemi Krossins.

  Húsfreyja hefur gjarnan leyft sér að gera góðlátlegt grín að

  Gunnari og trúarhita hans, enda telur hún hann stundum geta

  misst sig, þegar kemur að Guði, kraftaverkum og ræðum

  um meintar syndir okkar mannanna.

  Hitt er svo annað, að húsfreyja hefur í starfi sínu sem

  hjúkrunarfræðingur hitt margan manninn, sem kominn

  var á heljarþröm af neyslu vímuefna, átti nánast

  bara eftir að taka þeim gröf, þegar Krossinn hans

  Gunnars hreinlega BJARGAÐI þeim.

  Ekkert sem upp á vantar hjá Gunnari og Krossinum þegar

  kemur að því að rétta sjúkum og þeim sem lítils mega sín hjálparhönd.

  Þá er það kærleikur, sannur og heill í gegn sem blívur.

  Og það má Gunnar eiga, hvað sem meintum kynferðisafbrotum

  hans líður.

  Húsfreyja leggur ekki dóm á það málið.

  Ekki hennar að dæma.

  Húsfreyja getur síðan ekki hugsað sér Krossinn án Gunnars eða

  Gunnar án Krossins.

  Ekki síst vegna þess að Gunnar er að hennar mati einhver

  skemmtilegasti heittrúarmaður okkar Frónbúanna,

  og henni finnst það bara bráðfyndið hversu hrapalegur,

  sótsvartur erkisyndari hún er orðin, eftir hlustun á eina af hans

  brennheitu trúarræðum.

  Sér glytta í glæður helvítis á öðru hverju götuhorni, og gott ef

  hún sér ekki hornum og hala bregða fyrir líka, í að minnsta kosti

  viku á eftir slíkan ræðustúf frá Gunnari.

  En tekur þá málið upp við Guð sjálfan í bænum sínum,

  og spyr hvort hún sé nú alveg að klúðra öllu hér á

  jörðu niðri.

  Hvort allt sé í kaldakoli hjá henni, djöfulgangi, ódæðu

  og bersyndugu líferni?

  Og Almættið brosir góðlátlega, og segir húsfreyju

  að hafa engar áhyggjur, hún sé á bísna góðu róli,

  starfi í gleðinni og kærleikanum, og hann Gunnar í Krossinum sé

  nú mest fyrir að vera svolítið dramatískur.

  Jamm, svo mörg voru þau orð.

  Kvöldmatur næst.

  Góðar stundir á aðventunni.

 

Gunnar stígur til hliðar